Het pensioenakkoord: de Akropolis van ons pensioenstelsel
8 oktober 2011 – Niemand kan mij meer wijs maken dat Grieken lui zijn. Weet u wie echt lui zijn? Nederlanders. De Grieken protesteren massaal als er voor 72 miljard euro bezuinigd moet worden. En wij Nederlanders? Een gammel pensioenakkoord dreigt zo als een Icarus met 800 miljard euro op weg naar zonniger oorden(?) te vliegen. Ik kan u voorspellen wat er dan gebeurt: het smelt als was voor de zon weg.
Onze gezamenlijke pensioenpot is te leeg, o.a. door de toegenomen levensverwachting. Vadertje Drees waarschuwde hier in 1957 al voor. Maar het ging immers goed en zolang elk kabinet in principe maar vier jaar zit: wie dan leeft, die dan zorgt.
Hocus pocus…
Sociale partners hebben een pensioenakkoord gesloten en zelfs het Orakel van Den Haag, minister Kamp kijkt 9 jaar vooruit: de AOW-leeftijd gaat in 2020 naar 66 jaar. Die maatregel komt echter veel te laat. Maar dat is niet het enige. Er zit niet voldoende geld in de pensioenpot, dus ga je net zolang rekenen totdat er meer in zit. Ik heb dat ook met mijn eigen portemonnee gedaan. Mij lukt het niet.
Hoe dat rekenen gaat? We gaan de pensioenaanspraken gewoon met een andere rente waarderen en hocus pocus… een gevulde pensioenpot alsof er nooit een probleem was. Daarmee halen we nu net het paard van Troje binnen met daarin Martin van Rooijen (NVOG) en andere mythen.
De Akropolis
Zie daar het pensioenakkoord: de Akropolis van ons nieuwe pensioenstelsel. Ziet u de overeenkomsten al? De Akropolis is één grote puinzooi met er bovenop de holle overblijfselen van het Parthenon wat eens een mooie tempel maar ook een ontplofte kruitopslagplaats was… De Akropolis wordt in stand gehouden door subsidies van de overheid, o.a. verkregen door inkomsten uit toerisme en belastingen, maar de Grieken betalen al jaren te weinig belasting.
Om het wankele Griekenland te redden, wil minister Jan Kees de Jager banken en ook pensioenfondsen verplichten om Griekenland te steunen. Een kasrondje: we gaan een failliet land helpen met geld dat wij hebben gespaard, maar toch wel over hebben omdat we buffers hebben die berekend zijn met een rekenrente o.b.v. Griekse staatsobligaties die niets waard blijken te zijn. Over tien, twintig jaar zien we met z’n allen de bodem van de pensioenpotten in zicht komen.
De oplossing…
Ik tel de inhoud van mijn portemonnee weer na en er zit nog steeds even veel in. Maar opeens bedenk ik de oplossing… Ik wissel mijn euro’s in voor drachmen. Dan heb ik opeens veel meer!
Terug naar blogs